Nergis

Nergis diye bir çiçek vardı eskiden. Ve ben onu ne çok severdim. Yine severim de, o halen var mı bilmem...
Böyle bir kış günüydü. Yolda tezgah açmış bir amca, buket buket yapmış satıyordu. Dayanamayıp almıştım.
Annem gibi kokuyordu tıpkı. Alıp götürdüğünü hatırlıyorum. Çok uzaklara hem de. Ben onu içime çektiğimi sanırken, aslında o beni içine çekmişti.


Yıllar olmuş bak. Özlemişim nergisin kokusunu. Ne vakit annemi özlesem nergis gelir aklıma. O an, annem düşer içime. Onun kokusunu ya unutursam korkusundan kurtarıverir beni.


Nergis diyorum. Çok güzel kokardı. Halen satılır mı acep çarşıda pazarda, bilmem ki.