Süper Mario

Güzel rüyalar gördüğüm zamanlar vardı. Kötü rüyalar görmediğim geceler kadar çoktu bunlar. Eskiden tabi. Hani şu devenin tellal, pirenin berber olduğu yıllar.

Sağlıklı bir insan, uykusunun üçüncü dördüncü evresine vardığında, ben daha uyumamış oluyorum misal.

Gözlerim kapalı, süper Mario gibi zihnimde oradan oraya atlayıp duruyorum.

Bu yüzden başını yastığa koymasıyla uykuya dalma mesafesi, takriben on saniye olan insanlarla arama mesafe koydum.

Tamam kabul ediyorum benim durumum da pek normal sayılmayabilir, lâkin on saniyede uykuya geçen de bizden değildir arkadaşım!

Yani insan evladı dediğin, şöyle bir uzanır önce yatağa, hiçbir şey düşünmese bile "Bugün Allah için ne yaptın lağğn" gibi bir iki tane alengirli soru sormaz mı kendine?

Bence bu tip insanlar kendisiyle ve toplumla barışık insanlar değildir.

Hatta insan bile değildir.