Araba sevdası

Sahip olduğu eşyaya tapan insanlar görüyorum.

Mesela arabasına.

Bir insana verilebilecek değerden çok daha fazlasını verebiliyorlar.
Arabasına gösterdiği merhametin, onda birini kendi çocuğa göstermez misal.
Arabasına dokunduğu gibi dokunmaz eşine dostuna.
Sorsan bir hakperestten daha haklı, ateşperestten daha ateşlidir arabasında.
Kalbinde zerre kibir olan cennet yüzü göremeyecektir demiyor muydu oysa?

İnsanın kendine verdiği değerden ziyade, bencilliği ile alakalı bir durum.

Daha çok, sevmeyi unutmuş, hissizleşmiş, üzerine beton dökülmüş gibi yaşayan insanlara özgüdür bu.

Böyle insanları gördükçe hayatı her zamankinden çok seviyorum.

İnsanlara milyon defa şans vermem belki bu yüzdendir.

Ama arabaları sevmiyorum.

Benim için, insanların bencilliğini ve ruhsuzluğunu hatırlatmaktan başka bir işe yaramıyor zira.