10 Nisan 2013 Çarşamba

Spora veda

Geçen gün bir spor sevdası yaktı yandırdı içimi. İki gün sürdü. Sonra aldım kağıdı kalemi elime ve sevgili spor hocama veda ettim:
Sevgili spor hocam,
Siz bu mektubu okurken ben çok uzaklarda olacağım. Aslında hemen üst sokakta evim. Fakat anladım ki, spor bana çok uzak mevzu.Siz de bilirsiniz ki, birbirine en uzak ruhlar, bedenen birbirine en yakın olanlarmış. Bizimkisi o hesap. Her veda içimi burkar, elimde değil. Sırf burkulmaya dayanamadığım için veda edemediğim insanlar var bilir misiniz? Nereden bileceksiniz, siz de hak
lısınız. Daha tanışalı iki gün oldu zira. Uzun yazdıklarımın kısa anlamı şu ki sevgili hocam; biz sizinle farklı dünyaların insanlarıyız. Eminim ki siz özünüzde çok iyi bir insansınızdır. Emin olun ki ben de en az sizin kadar iyiyimdir. Fakat uyum başka bir şey. İyi olmak hangi ilişkiyi kurtarmış ki, bizi kurtarsın. Ne diyorum biliyor musun sevgili hocam, keşke her veda bu kadar kolay olsaydı. Ve insanlar hep mutlu sonu yaşasaydı. Gökten hep üç elma düşseydi filan. Olmuyor işte. Mukadderat. Kalın sağlıcakla.
Nilgün.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder