Sessiz gemi

Bugün bir cenaze arabası geçti önümden.
Ölüler geçti aklımdan. Bir daha hiç dönemeyecekleri düşüncesi ile irkildim. Geri dönmemek derken, hȃşȃ ölümden sonraki diriliş değil kastım.

Bir daha asla göremeyecekleri ve bu dünyada kalan sevdikleri, sevgilileri, yalanları, nefretleri, ihanetleri, kavgaları hepsi topluca yoktu. Değil mutlulukları, ağlayacak bir kederleri bile olmayacaktı artık. 

Acılarımı bile sevdim o an. Islık çalarak, ellerim cebimde, gözümün içine çakılan güneşe inat, iyi kötü bana ait ne varsa hepsinin şerefine bir şarkı tutturdum.